Wstęp do katalogu wystawy „Zabawa formą” – Galeria na Smolnej - Warszawa; 2019

Dominującym tematem w pracach Ireneusza Jankowskiego jest pejzaż, który ulega różnego rodzaju przetworzeniom, przechodząc aż do formy abstrakcyjnej.

Przy zindywidualizowanych, syntetycznych ujęciach, artysta rozpatruje różne aspekty podejmowanych motywów. Ważną rolę w jego twórczości odgrywa też kolor – to on nadaje głębię i odsłania prawdziwą wrażliwość plastyczną. Artysta przedstawia nieprzeciętnie wysublimowaną analizę struktury kolorystycznej, lubując się w subtelnościach, jakie można uzyskać tylko poprzez wnikliwe i czasochłonne gry z barwą.

Swoimi pracami przyciąga, porusza i zabiera wraz ze sobą w podróż po pejzażach wyobraźni.

Maja Tomaszewska

Mam wrażenie, że Ireneusz Jankowski to artysta nieustannie poszukujący: barw, form, faktury, techniki. Szuka, aby wyrazić to co widzi w sposób, który jest najbliższy jego postrzeganiu materialnego świata.

Grażyna Kurpińska

Ireneusza Jankowskiego fascynuje twórczość Paula Cézanne’a i Pieta Mondriana, prekursorów nowoczesnej sztuki, mistrzów dogłębnej analizy rzeczywistości, urzeczonych urodą natury. Zwłaszcza zgeometryzowany świat Pieta Mondriana inspiruje warszawskiego artystę, który podobnie jak współtwórca neoplastycyzmu kawałkuje powierzchnię obrazu na kwadraty, prostokąty, trójkąty, rozdziela je siecią lin i pasm, będących metaforycznymi drogami ludzkiego losu. Nie piętrzy znaków i symboli: w formie czystej i oszczędnej opisuje tkankę ziemskiego terytorium człowieka.

Jerzy Brukwicki

Jego prace to nie spontaniczne notatki z podróży, a dokładnie przemyślane kompozycje. Ireneusz Jankowski ciągle eksperymentuje i miesza techniki. Analizuje krajobraz, rozkłada go na czynniki pierwsze i stara się zrozumieć jego wewnętrzną logikę. Cały proces twórczy odbywa się później w pracowni. Tam przygotowuje pojedyncze elementy kompozycji, które następnie zestawia ze sobą tak długo, aż uzna pracę za skończoną. Nie spieszy się. Wie, że pewne rzeczy wymagają czasu. Tak w naturze, jak i w sztuce. Tworzy przestrzenne obiekty zawieszone gdzieś między malarstwem i płaskorzeźbą.

Odmienny, bardziej zdyscyplinowany charakter mają najnowsze prace artysty. Poszczególne elementy zostały w nich podporządkowane geometrii obrazu. Ważną rolę w budowaniu kompozycji odgrywają też, dostrzegalne dopiero przy wnikliwej obserwacji, niuanse kolorystyczne. Prace te dążą do abstrakcji i, kiedy ma się już wrażenie, że nić łącząca je z krajobrazem została zerwana, dostrzega się kawałek naturalnej struktury, która przypomina, że głównym tematem dla artysty, we wszystkich okresach jego twórczości, pozostaje pejzaż.

Agnieszka Palińska

Zamieszczone w tym katalogu fragmenty tekstów mają dużo wspólnego z tym co robiłem wcześniej - przedwczoraj lub też wczoraj. Czas jednak płynie bardzo szybko. Otaczający nas świat zmienia się nieustannie, czasami trudno za nim nadążyć. Tak samo jest ze sztuką jak i z jej interpretacją. Prace, które obecnie przedstawiam, są chyba tego przykładem.

Przyroda, pejzaż, natura, ta bliska jak i daleka, prowokują mnie coraz bardziej. Coraz większa synteza, przechodząca już w całkowitą abstrakcję, jest dla mnie najlepszą formą notatki plastycznej. Ten sposób wyrazu plastycznego daje mi największą satysfakcję w pracy twórczej w ostatnich miesiącach.

Skojarzenia, refleksje a także inne rodzaje postrzegania wizualnego, jakiego dozna odbiorca, są już tylko pochodną wynikającą z indywidualnych, własnych doświadczeń, zbieranych przez całe życie.

Ireneusz Jankowski